Uprzejmie informujemy, że do konsultacji publicznych został skierowany projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych.

Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.), w art. 10 ust. 6 uregulowała możliwość przekazania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej środków finansowych na rzecz sektorów lub podsektorów, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu przenoszenia kosztów związanych z emisją gazów cieplarnianych w ceny energii, w celu kompensacji tych kosztów. Obowiązujący w Rzeczypospolitej Polskiej system rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych został wdrożony przepisami ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 2228 oraz z 2021 r. poz. 1047), która z kolei wdrożyła przewidziane w komunikacie Komisji Wytyczne w sprawie niektórych środków pomocy państwa w kontekście systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych po 2012 r. (Dz. Urz. UE C 158 z 05.06.2012, str. 4, z późn. zm.), zwane dalej „Wytycznymi”.

W odniesieniu do kosztów poniesionych w latach 2021−2030 będą obowiązywać nowe wytyczne Komisji Europejskiej opublikowane we wrześniu 2020 r. – komunikat Komisji Wytyczne w sprawie niektórych środków pomocy państwa w kontekście systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych po 2021 r.

Najważniejsze zmiany przewidziane w projekcie to:

• zmiana formuły służącej do obliczania maksymalnej kwoty rekompensaty – zastąpienie produkcji referencyjnej i referencyjnego zużycia energii danymi rzeczywistymi z roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty, a tym samym rezygnacja z dokumentacji dotyczącej ewentualnego zwiększenia zdolności produkcyjnej instalacji;
• wprowadzenie możliwości zwiększenia pomocy tak, by ograniczyć kwotę kosztów pośrednich pokrywanych na poziomie przedsiębiorstwa do 1,5% wartości dodanej przedsiębiorstwa, w przypadku przedsiębiorstw, w których intensywność pomocy w wysokości 75% jest niewystarczająca do zapewnienia odpowiedniej ochrony przed ryzykiem ucieczki emisji, jednakże w żadnym przypadku intensywność pomocy względem kosztów kwalifikowanych (koszty pośrednie w ramach sektorów uprawnionych do uzyskania pomocy) nie może przekroczyć 100%;
• wprowadzenie dodatkowych obowiązków dla wnioskodawców, związanych z działaniem na rzecz zmniejszania emisyjności prowadzonej działalności. Tzw. warunkowość ma stanowić zachętę dla podejmowania wysiłku redukcyjnego gazów cieplarnianych dla sektorów objętych rekompensatami;
• zmiana listy sektorów i podsektorów energochłonnych uprawnionych do otrzymania rekompensat zgodnie z Nowymi Wytycznymi, tak aby wszystkie sektory uprawnione do otrzymania rekompensat zgodnie z Załącznikiem 1 do Nowych Wytycznych zostały objęte wsparciem. Jednocześnie, aby pozostać spójnym z Nowymi Wytycznymi część sektorów utraci prawo do ubiegania się rekompensaty;
• objęcie wsparciem całości zużycia energii elektrycznej, niezależnie od źródła jej pochodzenia. Zgodnie z Wytycznymi obowiązującymi do 2020 r. autoprodukcja była wyłączona z możliwości wliczania jej do wyliczenia rekompensat;
• przewidzenie wyliczenia wskaźnika emisji dwutlenku węgla (CO2) (Ct) (potrzebnego do wyliczenia wysokości rekompensaty) opartego na zasadach rynkowych. W tym celu jest konieczne upoważnienie ustawowe ministra właściwego do spraw energii, do określenia, w drodze rozporządzenia, metodologii wyznaczania oraz wysokości tego wskaźnika emisji.

Dodatkowo przewiduje się aktualizację limitów wydatkowych określonych w art. 33 ustawy o rekompensatach, uwzględniając najnowsze prognozy cen i wolumeny sprzedawanych uprawnień do emisji.

 
(więcej…)