Najważniejsze informacje na temat dokumentów strategicznych przyjętych w UE, nowelizacji prawa europejskiego, prowadzonych procesów konsultacyjnych, wydarzeń w Unii Europejskiej. Raport zawiera także interesujące publikacje dot. trendów europejskiej legislacji oraz inne informacje.
Szczegóły wg stanu na dzień 12 stycznia 2022 r. są zawarte w załączonym dokumencie.
Rada Europejska jest tą instytucją UE, która określa ogólny kierunek polityczny i priorytety Unii. Stanowi najwyższy poziom współpracy politycznej między państwami członkowskimi.
Rada Unii Europejskiej – zwana również Radą – jest głównym organem decyzyjnym UE. Składa się z przedstawicieli rządów państw członkowskich UE. Ministrowie i eksperci z ministerstw państw UE obradują w Brukseli i wraz z Parlamentem Europejskim przyjmują akty prawne i budżet UE.
Polityka Unii Europejskiej w końcowym rozrachunku ma wpływ na wiele aspektów życia ponad 500 milionów obywateli, dlatego niezwykle istotne jest, aby decyzje UE były podejmowane w sposób jak najbardziej otwarty i jak najbliżej obywateli. Z tego względu społeczeństwo musi mieć dostęp do jasnych informacji na temat tego, w jaki sposób i dlaczego przyjmowane jest prawodawstwo europejskie. Publikacja ta daje obraz otwartości i przejrzystości w Radzie Europejskiej i Radzie Unii Europejskiej oraz umożliwia łatwy dostęp do różnych źródeł informacji.
Źródło: Rada Unii Europejskiej i Rada Europejska, Sekretariat Generalny Rady Unii Europejskiej – www.consilium.europa.eu
Komisja Europejska prowadzi konsultacje publiczne prawa o ruchu drogowym krajowym/międzynarodowym – wniosek w sprawie Dyrektywy ustanawiającej dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Unii maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym – ujednolicenie dyrektywy Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r..
Ostateczny termin na przesłanie opinii to 2 lutego 2022 r.
Utworzenie unijnego rynku wewnętrznego w sektorze energii wymaga usunięcia szeregu przeszkód i barier w handlu, zbliżenia polityki podatkowej i cenowej oraz środków w odniesieniu do norm i standardów, a także wprowadzenia przepisów w zakresie bezpieczeństwa i środowiska naturalnego. Celem jest zapewnienie sprawnego rynku, charakteryzującego się sprawiedliwym dostępem, wysokim poziomem ochrony konsumentów, a także odpowiednim zakresem połączeń międzysystemowych i zdolności wytwórczych.
W celu ujednolicenia i liberalizacji wewnętrznego rynku energii w UE od 1996 r. przyjęto środki służące rozwiązaniu kwestii dostępu do rynku, jego przejrzystości i regulacji, ochrony konsumentów, wspierania połączeń międzysystemowych i odpowiedniego poziomu dostaw. Środki te mają na celu zbudowanie bardziej konkurencyjnego, ukierunkowanego na konsumentów, elastycznego i niedyskryminacyjnego unijnego rynku energii elektrycznej, na którym obowiązują rynkowe ceny dostaw. Dzięki temu umacniane są i rozszerzane prawa konsumentów indywidualnych i wspólnot energetycznych, rozwiązywana jest kwestia ubóstwa energetycznego, uściślane są role i obowiązki uczestników rynku i organów regulacyjnych, rozwiązywana jest kwestia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, gazu i ropy naftowej, a także rozwoju transeuropejskich sieci przesyłowych energii elektrycznej i gazu.
W latach 90., kiedy większość krajowych rynków energii elektrycznej i gazu ziemnego wciąż była zmonopolizowana, Unia Europejska i państwa członkowskie postanowiły stopniowo otwierać te rynki na konkurencję. Pierwsze dyrektywy w sprawie liberalizacji (pierwszy pakiet energetyczny) zostały przyjęte w 1996 r. (w odniesieniu do energii elektrycznej) i 1998 r. (w odniesieniu do gazu), natomiast termin ich transpozycji do systemów prawnych państw członkowskich wyznaczono na 1998 r. (energia elektryczna) i 2000 r. (gaz). Drugi pakiet energetyczny przyjęto w 2003 r., a wchodzące w jego skład dyrektywy należało przetransponować do prawa krajowego państw członkowskich do 2004 r., przy czym niektóre przepisy weszły w życie dopiero w 2007 r. Od tego czasu konsumenci przemysłowi i państwa członkowskie mogli swobodnie wybierać swojego dostawcę gazu i energii elektrycznej spośród szerszego grona konkurentów. W kwietniu 2009 r. przyjęto trzeci pakiet energetyczny, który miał na celu dalszą liberalizację wewnętrznych rynków energii elektrycznej i gazu. Zmieniał on drugi pakiet i stanowił fundament procesu realizacji wewnętrznego rynku energii. W czerwcu 2019 r. przyjęto czwarty pakiet energetyczny, składający się z jednej dyrektywy (dyrektywa w sprawie energii elektrycznej (2019/944/UE) i trzech rozporządzeń: rozporządzenia w sprawie energii elektrycznej (2019/943/UE), rozporządzenia w sprawie gotowości na wypadek zagrożeń (2019/941/UE) oraz rozporządzenia ustanawiającego Agencję Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER) (2019/942/UE). W czwartym pakiecie energetycznym wprowadzono nowe przepisy dotyczące rynku energii elektrycznej, aby zaspokoić potrzeby w zakresie energii ze źródeł odnawialnych oraz przyciągnąć inwestycje. Przewidziano zachęty dla konsumentów i wprowadzono nowy limit, poniżej którego elektrownie kwalifikują się do otrzymywania dotacji w ramach mechanizmu zdolności wytwórczych. Nałożono również na państwa członkowskie obowiązek przygotowania planów awaryjnych na wypadek kryzysów elektroenergetycznych oraz zwiększono kompetencje ACER w zakresie transgranicznej współpracy regulacyjnej w przypadku, gdy istnieje ryzyko rozdrobnienia krajowego i regionalnego. Piąty pakiet energetyczny „Realizacja Europejskiego Zielonego Ładu” został opublikowany w 14 lipca 2021 r. w celu dostosowania celów energetycznych UE do nowych europejskich celów klimatycznych na lata 2030 i 2050. Obecnie trwa debata na temat aspektów energetycznych tego pakietu.
Komisja Europejska prowadzi konsultacje publiczne przepisów dotyczących transportu – m.in. ocena rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/1926 z dnia 31 maja 2017 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/40/UE w odniesieniu do świadczenia ogólnounijnych usług w zakresie informacji o podróżach multimodalnych
Ostateczny termin na przesłanie opinii lub wypełnienie kwestionariusza online udostępnionego przez KE to 23 lutego 2022 r.
Planowanie podróży i kupowanie biletów łączonych realizowanych przez różnych przewoźników lub obejmujących różne środki transportu, zwłaszcza w przypadku podróży transgranicznych, często związane jest z trudnościami spowodowanymi brakiem informacji i ograniczonym wyborem. Cyfrowe usługi w zakresie mobilności multimodalnej, takie jak aplikacje z zakresu mobilności jako usługi (MaaS), narzędzia do planowania tras czy platformy do sprzedaży biletów, pomagają porównać różne warianty podróży, opcje i ceny, a w niektórych przypadkach ułatwiają również zakup produktów związanych z mobilnością. Przy pomocy tych konsultacji publicznych Komisja pragnie lepiej zrozumieć, w jaki sposób obywatele i zainteresowane strony korzystają z cyfrowych usług w zakresie mobilności multimodalnej oraz jakie dostrzegają w tym kontekście wyzwania i bariery. Ponadto Komisja zaprasza do wyrażenia opinii na temat listy wstępnie określonych potencjalnych kwestii politycznych, takich jak: niewystarczająca dostępność danych, nieoptymalna współpraca między przewoźnikami i multimodalnymi usługami w zakresie mobilności cyfrowej, brak współpracy między operatorami, ograniczona dostępność biletów cyfrowych, nieodpowiednia interoperacyjność systemów płatności oraz różnorodność umów licencyjnych i dystrybucyjnych.
W celu porównania różnych wariantów wiele osób korzysta z usług cyfrowych, takich jak serwisy planowania trasy i sprzedaży biletów.
Inicjatywa ta stanowi odpowiedź na wyzwania stojące przed tymi usługami i wdraża działanie nr 37 określone w kompleksowej strategii na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności.
Ma ona na celu lepsze zintegrowanie transportu publicznego z usługami przewozu kolejowego, aby zapewnić sprawny i płynny multimodalny przewóz osób, przyczyniając się w ten sposób do realizacji celów określonych w Europejskim Zielonym Ładzie.
