Wysiłki Unii Europejskiej na rzecz osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r. mogłyby zostać zniweczone przez brak ambicji ze strony międzynarodowych partnerów. Oznaczałoby to ryzyko ucieczki emisji. Ucieczka emisji ma miejsce w przypadku, gdy przedsiębiorstwa przenoszą produkcję do krajów mniej restrykcyjnych w odniesieniu do emisji. Wówczas globalne emisje nie zostałyby ograniczone. Nowy mechanizm przeciwdziała tej tendencji poprzez ustalenie ceny uprawnień do emisji dwutlenku węgla przy przywozie niektórych towarów spoza UE.

W strategii Europejski Zielony Ład podkreślono, że „[w] sytuacji, gdy UE postawi sobie ambitniejsze cele klimatyczne, ale reszta świata nie pójdzie jej śladem, Komisja zaproponuje mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 w wybranych sektorach, aby zmniejszyć ryzyko ucieczki emisji”. Ryzyko ucieczki emisji CO2 oznacza, że produkcja przenoszona jest z UE do innych krajów o niższych ambicjach w zakresie redukcji emisji lub że produkty UE są zastępowane wyrobami z importu, których produkcja wiąże się z wysokimi emisjami. W razie urzeczywistnienia się tego ryzyka nie uda się zmniejszyć emisji w skali ogólnoświatowej, co zniweczy wysiłki UE i jej sektorów przemysłowych na rzecz osiągnięcia globalnych celów klimatycznych określonych w porozumieniu paryskim. Mechanizm dostosowania cen na granicach z uwzględnieniem emisji dwutlenku węgla zapewnił, że cena wyrobów z importu będzie w większym stopniu odzwierciedlać ich udział w emisji dwutlenku węgla. Środek ten został zaprojektowany w taki sposób, aby był zgodny z zasadami Światowej Organizacji Handlu i innymi zobowiązaniami międzynarodowymi UE. Środek ten stanowi alternatywę dla obecnego przydziału bezpłatnych uprawnień lub rekompensaty za wzrost kosztów energii elektrycznej, które mają zapobiegać ryzyku ucieczki emisji poprzez ustalanie opłat za emisję gazów cieplarnianych w ramach unijnego systemu handlu emisjami (ETS).

Uprzejmie prosimy o przesłanie wszelkich uwag oraz opinii na adres: szkop@pracodawcy.pl