Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1842 z dnia 31 października 2019 r. ustanawiające zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do dalszych ustaleń dotyczących dostosowań przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji ze względu na zmiany w poziomie działalności

Commission Implementing Regulation (EU) 2019/1842 of 31 October 2019 laying down rules for the application of Directive 2003/87/EC of the European Parliament and of the Council as regards further arrangements for the adjustments to free allocation of emission allowances due to activity level changes

C/2019/7864

Dyrektywa 2003/87/WE ustanawia system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii w celu wspierania redukcji emisji gazów cieplarnianych w sposób racjonalny pod względem kosztów oraz skuteczny gospodarczo. W jej art. 10a przewidziano przejściowy przydział bezpłatnych uprawnień.

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/331 (2) ustanawia przejściowe zasady dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady na czwarty okres rozliczeniowy 2021–2030.

Zgodnie z art. 10a ust. 20 dyrektywy 2003/87/WE przydziały bezpłatnych uprawnień do emisji instalacjom, których działalność zwiększyła się lub zmniejszyła, co stwierdzono na podstawie średniej kroczącej z dwóch lat, o więcej niż 15 % w porównaniu z historycznymi poziomami działalności, mają być symetrycznie dostosowywane. Aby wdrożyć dostosowania przydziału uprawnień do emisji w związku ze zmianami w działalności, z uwagi na fakt, że instalacje podzielono na podinstalacje zgodnie z art. 10 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, należy porównać te zmiany z historycznymi poziomami działalności podinstalacji.

Prowadzący instalację powinni co roku przekazywać wymagane dane. Dane powinny być monitorowane zgodnie z wymogami dotyczącymi monitorowania na podstawie art. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331.

W celu zapewnienia spójności między weryfikacją rocznych sprawozdań na temat wielkości emisji zgodnie z art. 15 dyrektywy 2003/87/WE a danymi na poziomie działań, a także w celu wykorzystania synergii, należy stosować ramy prawne określone za pomocą środków zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/2067. Aby zapobiec manipulacjom lub nadużywaniu systemu w celu dostosowania przydziałów, uniknąć nadmiernego obciążenia administracyjnego i zapewnić, aby zmiany przydziału były wprowadzane w sposób skuteczny, niedyskryminacyjny i jednolity, dalsze ustalenia dotyczące dostosowania przydziału bezpłatnych uprawnień dla podinstalacji powinny mieć zastosowanie w przypadku, gdy poziom działalności zwiększył się lub zmniejszył o ponad 15 % w porównaniu z historycznymi poziomami działalności. Średni poziom działalności należy zdefiniować jako średnią arytmetyczną dwóch rocznych poziomów działalności z pełnych dwóch lat kalendarzowych działalności. Pierwszym rokiem obliczania średniego poziomu działalności powinien być pierwszy rok każdego okresu przydziału. Jeżeli porównanie historycznego poziomu działalności i średniego poziomu działalności wykazuje różnicę o więcej niż 15 %, wówczas przydział bezpłatnych uprawnień powinien zostać skorygowany o dokładną wartość procentową zmiany poziomu działalności. Jeżeli późniejsza zmiana poziomu działalności ma miejsce w tym samym przedziale 5 %, tj. powyżej 15 %, wówczas przydział powinien pozostać taki sam. Jeżeli późniejsza zmiana wykracza poza przedział 5 %, w którym dokonano poprzedniego dostosowania (np. 20–25 %, 25–30 % itd.), w takim przypadku dostosowanie powinno również stanowić dokładną wartość procentową zmiany średniego poziomu działalności. Aby uniknąć nadmiernego obciążenia administracyjnego, wprowadzenie dostosowań należy brać pod uwagę, w przypadku gdy zmiany w poziomie działalności podinstalacji doprowadzą do rocznego dostosowania poziomu przydziału bezpłatnych uprawnień dla podinstalacji o przynajmniej 100 uprawnień. Aby zapobiec manipulacjom lub nadużyciom systemu oraz zapewnić, aby zmiany przydziałów były wprowadzane w sposób skuteczny, niedyskryminacyjny i jednolity, nowe instalacje i nowe podinstalacje powinny być traktowane w taki sam sposób.

Art. 10a ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE wymaga wprowadzenia przejściowych zharmonizowanych środków w odniesieniu do przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w sposób, który dostarcza zachęt do redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz do stosowania energooszczędnych technologii. W celu utrzymania zachęt do redukcji emisji podczas określania dalszych ustaleń dotyczących dostosowania przydziałów bezpłatnych uprawnień do emisji dla podinstalacji, których działalność zwiększyła się lub zmniejszyła o ponad 15 % w porównaniu z historycznymi poziomami działalności, należy również rozważyć zmiany w eksploatacji podinstalacji inne niż zmiany w poziomie działalności. Powinno to obejmować poprawę efektywności energetycznej, zmiany w zakresie dostaw ciepła, zamienność paliwa i energii elektrycznej, produkcję chemikaliów o wysokich wartościach, zmiany w produkcji chlorku winylu oraz odzyskiwanie energii gazów odlotowych. Aby zmaksymalizować zachęty do redukcji emisji, należy uwzględnić takie zmiany na poziomie podinstalacji.

W celu lepszego dostosowania zmian produkcji do przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji, nie należy wydawać uprawnień do emisji dla podinstalacji zgłaszających zaprzestanie działalności począwszy od roku następującego po zaprzestaniu działalności.

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu.

Więcej informacji

Źródło: Komisja Europejska