Unijne przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP) chronią zdrowie i bezpieczeństwo prawie 170 mln pracowników. Ochrona ludzi przed zagrożeniami dla bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy jest kluczowym elementem zapewnienia wszystkim pracownikom niezmiennie godnych warunków pracy gwarantujących minimalny równy poziom ochrony wszystkim pracownikom w Unii. Państwa członkowskie mogą ustalać własne wartości dopuszczalne z poszanowaniem tych minimalnych warunków ochrony.

Inicjatywę na rzecz dalszego ograniczenia narażenia pracowników na niebezpieczne chemikalia zapowiedziano w Planie działania na rzecz Europejskiego filaru praw socjalnych. Została ona potwierdzona w strategicznych ramach UE dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na lata 2021–2027, gdzie wyrażono zobowiązanie do przedstawienia w 2022 r. wniosków prawnych w tym zakresie. W dyrektywie 98/24/WE w sprawie środków chemicznych ustanowiono wymóg prawny, zgodnie z którym Komisja ma obowiązek proponować nowe lub zmienione dopuszczalne wartości narażenia dla środków chemicznych w miejscu pracy, co będzie wspierać pracodawców w dopełnianiu przez nich obowiązku przeprowadzania ocen ryzyka w miejscu pracy i wdrażania środków zapobiegania ryzyku.

Wartości dopuszczalne są ustalane lub zmieniane z uwzględnieniem najnowszych dostępnych danych naukowych. Do tej pory Komisja przyjęła wiążące wartości dopuszczalne dla ołowiu i jego związków, a także pięć wykazów wskaźnikowych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego (OEL). Te wartości dopuszczalne mają zastosowanie do każdego używania chemikaliów w jakimkolwiek sektorze działalności gospodarczej. Stanowią one ważny element ogólnych wymogów BHP i są spójne z prawem UE dotyczącym chemikaliów, w tym z rozporządzeniem REACH.

Celem tej inicjatywy jest aktualizacja dyrektywy UE chroniącej pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie środków chemicznych (98/24/WE). Aktualizacja ma na celu poprawę zdrowia i bezpieczeństwa pracowników poprzez ustanowienie lub zmianę wiążących dopuszczalnych wartości dla ołowiu i diizocyjanianów.

Ołów i jego związki są kluczowymi substancjami reprotoksycznymi w miejscu pracy, które mogą mieć wpływ na: (i) funkcje seksualne i płodność oraz (ii) rozwój płodu lub potomstwa (toksyczność rozwojowa). Narażenie na substancje chemiczne mające szkodliwy wpływ na rozrodczość może powodować obniżenie płodności, poronienia lub poważne wady wrodzone, nie wspominając o innych szkodliwych skutkach. Ołów odpowiada za około połowę wszystkich przypadków narażenia zawodowego na substancje reprotoksyczne. Głównymi sektorami produkcji przemysłowej i wykorzystania ołowiu i jego związków jest pierwotne i wtórne wytwarzanie ołowiu; produkcja baterii i akumulatorów (w tym recykling), arkuszy ołowiowych i amunicji; produkcja tlenków ołowiu i fryt ołowiowych oraz szkła ołowiowego i ceramiki.

Diizocyjaniany to substancje działające uczulająco na skórę i drogi oddechowe (astmageny), które mogą powodować astmę zawodową i zawodową chorobę skóry – reakcje alergiczne, które mogą wystąpić w wyniku narażenia na takie substancje. Mogą one spowodować zmiany w drogach oddechowych pracowników („stan nadwrażliwy”). Gdy płuca stają się nadwrażliwe, dalsze narażenie na działanie substancji, nawet przy dość niskich poziomach, może spowodować atak astmy. Diizocyjaniany są powszechnie stosowane w produkcji pianek poliuretanowych, tworzyw sztucznych, powłok, lakierów, farb dwuskładnikowych i klejów.