Sieć:

• obejmuje ochroną prawną co najmniej 30 % unijnych obszarów lądowych i 30 % unijnych obszarów morskich i wprowadza korytarze ekologiczne w ramy realnej transeuropejskiej sieci Natura;
• obejmuje ochroną ścisłą co najmniej 30 % obszarów chronionych w UE, w tym wszystkie lasy pierwotne i starodrzewy ,
• zapewnia skuteczne zarządzanie wszystkimi obszarami chronionymi, umożliwiając określenie jasnych celów i środków ochrony oraz ich odpowiednie monitorowanie.

W planie przewidziano następujące zobowiązania do 2030 r. (m.in):

• zaproponowanie w 2021 r. prawnie wiążących celów UE w zakresie odbudowy zasobów przyrodniczych, które to cele będą objęte oceną skutków,
• przywrócenie istotnych obszarów zdegradowanych i bogatych w węgiel ekosystemów,
• zapewnienie, aby ochrona lub stan siedlisk i gatunków nie wykazywały oznak pogorszenia, a także, aby co najmniej 30 % siedlisk lub gatunków o nieodpowiednim stanie zachowania osiągnęło właściwy stan lub wykazywało co najmniej pozytywną tendencję,
• odwrócenie spadku liczebności owadów zapylających,
• ograniczenie o 50 % stosowania pestycydów chemicznych i związanego z tym ryzyka, a także ograniczenie o 50 % stosowania bardziej niebezpiecznych pestycydów,
• objęcie co najmniej 25 % gruntów rolnych rolnictwem ekologicznym i znaczące podwyższenie poziomu stosowania praktyk agroekologicznych,
• rekultywacja znacznych obszarów z zanieczyszczoną glebą,
• zasadzenie, z poszanowaniem zasad ekologicznych, 3 mld drzew z myślą o różnorodności biologicznej,
• przywrócenie co najmniej 25 000 km rzek do stanu swobodnego przepływu,
• ograniczenie o 50 % liczby gatunków z „czerwonej księgi”, którym zagrażają inwazyjne gatunki obce,
• ograniczenie o 50 % utraty składników odżywczych, co doprowadzi do ograniczenia stosowania nawozów o co najmniej 20 %,
• wspieranie miast mających co najmniej 20 tys. mieszkańców we wdrażaniu ambitnych planów zazieleniania obszarów miejskich przed końcem 2021 r.,
• wyeliminowanie lub zminimalizowanie negatywnych skutków działalności połowowej i wydobywczej na wrażliwe gatunki i siedliska,
• wyeliminowanie przyłowu gatunków morskich lub jego ograniczenie do poziomu umożliwiającego ich odbudowę i zachowanie.

Aby zapewnić realizację zobowiązań i zachęcić do zmiany transformacyjnej, Komisja i państwa UE podejmą następujące działania.

• Wprowadzenie nowych unijnych ram zarządzania różnorodnością biologiczną. Mają one obejmować obowiązki w zakresie wdrażania i cele pośrednie z myślą o zapewnieniu współodpowiedzialności wszystkich podmiotów za wypełnianie zobowiązań dotyczących różnorodności biologicznej. Te ramy zwiększą także zaangażowanie zainteresowanych stron, jak również poprawią przejrzystość i usprawnią partycypacyjne zarządzanie. Częścią ram będzie mechanizm monitorowania i przeglądu obejmujący jasny zestaw uzgodnionych wskaźników umożliwiający regularną ocenę postępów oraz, w razie potrzeby, wskazanie działań naprawczych. W 2023 r. Komisja dokona oceny tego podejścia i rozważy, czy konieczne jest prawnie wiążące podejście do zarządzania.
• Przyspieszenie wdrażania i egzekwowania prawodawstwa UE w dziedzinie ochrony środowiska.
• Opieranie się na podejściu do ochrony różnorodności biologicznej, które obejmuje całe społeczeństwo, angażowanie przedsiębiorstw, uruchamianie finansowania prywatnego i publicznego na szczeblu krajowym i unijnym, ukierunkowanie inwestycji na ekologiczną odbudowę gospodarki i stosowanie rozwiązań opartych na zasobach przyrody, poprawa wiedzy, edukacji i umiejętności z myślą o ochronie i odbudowie różnorodności biologicznej.

UE przyczyni się do tego programu przez następujące zobowiązania:

• współpraca z partnerami o podobnych poglądach w ramach koalicji o wysokim poziomie ambicji na rzecz różnorodności biologicznej i przyjęcie wiodącej roli dzięki dawaniu przykładu z myślą o przyjęciu ambitnych światowych ram różnorodności biologicznej na okres po 2020 r.,
• wykorzystywanie działań zewnętrznych do wspierania ochrony i odbudowy różnorodności biologicznej, zwłaszcza w odniesieniu do międzynarodowego zarządzania oceanami, handlu, współpracy międzynarodowej, polityki sąsiedztwa i mobilizacji zasobów.