Najważniejszym międzynarodowym aktem prawnym w zakresie zmian klimatu jest Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (ang. UNFCCC – United Nations Framework Convention on Climate Change), zwana dalej Konwencją Klimatyczną, która została przyjęta w 1992 r. na Konferencji „Środowisko i Rozwój” w Rio de Janeiro, a weszła w życie dnia 21 marca 1994 r. Konwencję Klimatyczną ratyfikowały 194 państwa i Unia Europejska (w ówczesnym kształcie). Podstawowym celem Konwencji Klimatycznej, zgodnie z jej art. 2, jest stabilizacja stężenia gazów cieplarnianych w atmosferze oraz zapobieganie niebezpiecznym antropogenicznym oddziaływaniom na system klimatyczny przy zapewnieniu zrównoważonego rozwoju gospodarczego.

Opracowanie ma na celu przedstawienie istniejącej sytuacji i zarysowanie perspektyw w kontekście polityki klimatycznej po roku 2012 dla wykorzystywanych globalnie mechanizmów rynkowych, ukierunkowanych na działania prowadzące do redukcji emisji gazów cieplarnianych (GC). Szczególny nacisk położono na zobrazowanie działań w ramach mechanizmów projektowych, biorąc pod uwagę aktywne zaangażowanie Polski w realizację projektów w ramach mechanizmu wspólnych wdrożeń (JI). W kontekście JI aspekt międzynarodowy jest rozbudowany również o uwarunkowania w obrębie legislacji Unii Europejskiej (UE), a także możliwości rozwoju nowych mechanizmów projektowych na terytorium UE.

Opracowanie porusza również szereg rozpatrywanych obecnie na różnych forach mechanizmów pozarynkowych, co umożliwia całościowe spojrzenie na podejmowane obecnie działania prowadzące do redukcji emisji w kontekście globalnej polityki klimatycznej, skoncentrowanej głównie na forum Konwencji Klimatycznej ONZ.

Opracowanie nie zajmuje się jednak bezpośrednio problematyką wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) i jego kształtem i zasadami funkcjonowania po roku 2012. Ta tematyka jest przedmiotem odrębnych opracowań Krajowego ośrodka bilansowania i zarządzania emisjami (KOBiZE) dostępnych na stronach internetowych KOBiZE.

Źródło: Instytut Ochrony Środowiska. Państwowy Instytut Badawczy, Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami