20
grudzień
Ostatnia faza konsultacji: Rozporządzenie w sprawie wskaźników referencyjnych – przegląd zakresu i systemu wskaźników referencyjnych spoza UE
Komisja Europejska prowadzi ostatnią fazę konsultacji publicznych przepisów prawa bankowego i finansowego w UE – w oparciu o Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych oraz Komunikat KE „Długoterminowa konkurencyjność UE: perspektywa na przyszłość po 2030 r.”– wniosek dotyczący rozporządzenia PE i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) 2016/1011 w odniesieniu do zakresu przepisów dotyczących wskaźników referencyjnych, stosowania w Unii wskaźników referencyjnych opracowywanych przez administratora mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie trzecim oraz niektórych wymogów sprawozdawczych.
Ostateczny termin na przesłanie opinii to 23 stycznia 2024 r. W komunikacie „Długoterminowa konkurencyjność UE: perspektywa na przyszłość po 2030 r.” Komisja podkreśliła znaczenie systemu regulacyjnego zapewniającego osiągnięcie celów przy minimalnych kosztach. W związku z tym Komisja zobowiązała się do podjęcia nowych kroków, aby zracjonalizować i uprościć wymogi sprawozdawcze, przyjmując za ostateczny cel zmniejszenie obciążeń administracyjnych o 25 % bez podważania powiązanych celów polityki.
W rozporządzeniu (UE) 2016/1011 (rozporządzenie o wskaźnikach referencyjnych lub rozporządzenie BMR) uregulowano kwestie związane z indeksami stosowanymi jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych. Zawarto w nim przepisy dotyczące stosowania pozaunijnych wskaźników referencyjnych, które będą miały zastosowanie od 1 stycznia 2024 r. Zgodnie z tymi przepisami pozaunijne wskaźniki referencyjne można stosować w UE wyłącznie w przypadku gdy spełniają one wymogi zbliżone do tych przewidzianych w rozporządzeniu BMR. Choć większość najważniejszych jurysdykcji wdrożyła wiążące przepisy dotyczące najistotniejszych wskaźników referencyjnych, bardzo niewielka część z nich uregulowała kwestie związane ze wskaźnikami referencyjnymi równie kompleksowo jak UE. W rezultacie bardzo mała liczba administratorów spoza UE zdecydowała się jak dotąd poświęcić czas i środki niezbędne do tego, aby uzyskać dostęp do rynku UE za pośrednictwem mechanizmów uznawania lub zatwierdzania, ponieważ z ich perspektywy takie działanie nie jest ekonomicznie uzasadnione.
Pozaunijne wskaźniki referencyjne („wskaźniki referencyjne z państw trzecich”) są powszechnie stosowane w sektorze finansowym UE i w unijnej gospodarce realnej do analizowania rynków, zabezpieczania ryzyka i tworzenia ekspozycji inwestycyjnych. Wejście w życie nowych przepisów dotyczących stosowania pozaunijnych wskaźników referencyjnych pozbawiłoby uczestników rynku w UE dostępu do większości światowych wskaźników referencyjnych. W przypadku niektórych z nich wiązałoby się to ze znacznym pogorszeniem ich konkurencyjności w ujęciu globalnym.
Niniejszy wniosek jest częścią pakietu środków służących racjonalizacji wymogów sprawozdawczych. Jego celem jest racjonalizacja udzielania zezwoleń i rejestracji oraz zmniejszenie obciążeń dla unijnych przedsiębiorstw, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw („MŚP”), czyli w tym przypadku mniejszych administratorów i użytkowników wskaźników referencyjnych. Ramy regulacyjne mające zastosowanie do tych przedsiębiorstw są podzielone na warstwy. W zależności od rodzaju wskaźnika referencyjnego stosowane są różne zasady i wymogi sprawozdawcze. Celem rozporządzenia (UE) 2016/1011 („rozporządzenie o wskaźnikach referencyjnych” lub „rozporządzenie BMR”) jest rozwianie obaw dotyczących dokładności i rzetelności wskaźników referencyjnych niezależnie od ich wielkości i systemowego charakteru. Chodzi o to, czy niektóre wymogi rozporządzenia BMR są proporcjonalne, zwłaszcza w przypadku administratorów, którzy oferują wskaźniki referencyjne o niskiej wartości referencyjnej w instrumentach, umowach lub funduszach lub którzy udostępniają indeksy jedynie ograniczonej liczbie użytkowników wskaźników referencyjnych zgodnie z umowami dwustronnymi (indeksy dostosowane do indywidualnych potrzeb). Uczestnicy rynku apelowali o zmianę ram rozporządzenia BMR i uzależnienie wymogów regulacyjnych od systemowego znaczenia wskaźnika referencyjnego lub istotności roli, jaką dany wskaźnik odgrywa w odniesieniu do funkcjonowania rynków w państwie członkowskim lub w całej UE.