Uprzejmie informuję, że do konsultacji publicznych skierowany został projekt ustawy o zmianie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw (numer z wykazu UC110).

Przedmiotowy projekt aktu prawnego wraz z Uzasadnieniem, Oceną Skutków Regulacji, tabelami zgodności oraz rozporządzeniami do ustawy dostępny jest na stronach Rządowego Centrum Legislacji pod adresem:

https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12400351/katalog/13144551#13144551

Uprzejmie proszę o przekazywanie ewentualnych uwag, opinii i stanowisk do projektu w terminie do 12 sierpnia 2025 roku na adres: kuydowicz@pracodawcy.pl w wersji elektronicznej umożliwiającej edytowanie tekstu.

Planowane w projekcie rozwiązania mają na celu w szczególności transpozycję:

1.          dyrektywy Rady (UE) 2023/2226 z dnia 17 października 2023 r. zmieniającej dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (Dz. Urz. UE L 2023/2226 z 24 października 2023 r.; zwanej dalej: „DAC8”);

2.          dyrektywy Rady (UE) 2025/872 z dnia 14 kwietnia 2025 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (Dz. Urz. UE L 2025/872 z 6 maja 2025 r.; zwanej dalej: „DAC9”). 

Zmieniana dyrektywa 2011/16/UE ustanawia system współpracy administracyjnej pomiędzy krajowymi organami podatkowymi państw członkowskich Unii Europejskiej oraz zasady i procedury wymiany informacji w celach podatkowych.

Wymiana informacji ma służyć zwalczaniu praktyk polegających na oszustwach podatkowych, uchylaniu się od opodatkowania i unikaniu opodatkowania stanowiących wyzwanie zarówno na poziomie UE, jak i na poziomie globalnym.

DAC8

DAC8 powstał z uwzględnieniem opracowanych przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (zwaną dalej: „OECD”) ram prawnych. OECD w ramach kompleksowego przeglądu standardu automatycznej wymiany informacji o rachunkach finansowych opracowało „Ramy sprawozdawczości w zakresie kryptoaktywów i zmiany we wspólnym standardzie do wymiany informacji” (ang. Crypto-Asset Reporting Framework and Amendments to the Common Reporting Standard; zwane dalej: “CARF oraz zmiany do CRS”).

OECD prowadzi prace nad wszystkimi formami wymiany informacji – na żądanie, spontanicznej i automatycznej – a Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych i artykuł 26 Modelowej Konwencji podatkowej OECD stanowią podstawę dla wszystkich form wymiany informacji.

W 2014 r. przyjęto standard automatycznej wymiany informacji o rachunkach finansowych w sprawach podatkowych (zwany dalej: „Standardem”), który obliguje jurysdykcje do uzyskiwania od swoich instytucji finansowych informacji o rachunkach finansowych prowadzonych przez nierezydentów i corocznej, automatycznej wymiany tych informacji z innymi jurysdykcjami.

Standard składa się ze Wspólnego Standardu Sprawozdawczości (zwanego dalej: „CRS”), który zawiera zasady należytej staranności i procedury sprawozdawcze, których muszą przestrzegać instytucje finansowe, Wielostronnej Umowy Właściwych Organów (zwanej dalej: „MCAA”), stanowiącej międzynarodową podstawę prawną automatycznej wymiany informacji między jurysdykcjami, Komentarzy ilustrujących i interpretujących CRS i MCAA, a także wytycznych dotyczących rozwiązań technicznych, które należy stosować przy wymianie informacji.

W październiku 2014 r. Global Forum on Transparency and Exchange of Information for Tax Purposes (zwane dalej: „Global Forum”) poparło Standard i zgodziło się na przegląd jego wdrożenia, oprócz Standardu wymiany informacji na żądanie. Ponad 100 jurysdykcji, w tym wszystkie główne międzynarodowe centra finansowe, rozpoczęły od tego czasu automatyczną wymianę informacji w ramach CRS.

Opracowany na poziomie globalnym CRS został na poziomie wspólnotowym wprowadzony w dyrektywie Rady (UE) 2014/107 (DAC2) w załączniku I do dyrektywy 2011/16/UE. Regulacja ta została transponowana do polskiego porządku prawnego w ramach ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami

(Dz. U. z 2024 r. poz. 1588, z późn. zm,; zwana dalej: „uWIP”).

Od czasu przyjęcia CRS rynki finansowe nadal ewoluowały, co doprowadziło do powstania nowych praktyk inwestycyjnych i płatniczych, w tym przy zastosowaniu kryptoaktywów. Transgraniczny charakter kryptoaktywów wymaga silnej międzynarodowej współpracy administracyjnej w celu zapewnienia skutecznej regulacji. W tym kontekście G20 zaprosiło OECD do stworzenia ram, które zapewnią raportowanie i wymianę informacji podatkowych o transakcjach dotyczących kryptoaktywów. W następstwie OECD przeprowadziło pierwszy kompleksowy przegląd Standardu, który rozpoczął się w 2020 r. i przyniósł dwa rezultaty:

1. Nowe ramy przejrzystości podatkowej, które przewidują automatyczną wymianę informacji w zakresie transakcji dotyczących kryptoaktywów, realizowaną z jurysdykcjami, w których rezydują podatnicy (CARF); oraz

2. Pakiet zmian do CRS.

W 2022 r. państwa członkowskie UE podjęły działania celem stworzenia prawa wspólnotowego uwzględniającego rozwiązania wypracowane na forum OECD. Rezultatem tych prac jest dyrektywa DAC8.

Przepisy unijne uwzględniają ramy opracowane przez OECD (CARF oraz zmiany do CRS), co ma na celu podniesienie skuteczności wymiany informacji i poprzez ujednolicenie zasad sprawozdawczości w poszczególnych krajach objętych wymianą – ograniczenie obciążeń administracyjnych. Proponowane rozwiązania polegają na stworzeniu wspólnych, unijnych ram sprawozdawczości oraz rozszerzeniu automatycznej wymiany informacji o dane dotyczące użytkowników kryptoaktywów oraz kryptoaktywa wykorzystywane przez nich do celów płatności i inwestycji.

W ciągu ostatnich 10 lat rynek kryptoaktywów znacznie i szybko zyskał na znaczeniu oraz zwiększył swoją kapitalizację. Utrzymujący się wysoki wskaźnik rynkowej kapitalizacji kryptowalut, w tym najistotniejszej z nich, tj. Bitcoina (3,92 biliona dolarów (USD) – zgodnie ze stanem na 23 lipca 2025 r.) stanowi potwierdzenie istotności podejmowanej problematyki.

Według dostępnych danych w Polsce rynek kryptoaktywów rozwija się również dynamicznie. W 2 kwartale 2024 r. 380 VASP (virtual asset service provider) zaraportowało o 2,585 mln klientach aktywnych.

Podstawowym celem proponowanych w projekcie rozwiązań jest zwalczanie praktyk takich jak: oszustwa podatkowe, uchylanie się od opodatkowania i unikanie opodatkowania, które stanowią poważne wyzwanie zarówno dla UE, jak i na poziomie międzynarodowym.

Jak wskazał Europejski Trybunał Obrachunkowy” Z zakresu informacji podlegających wymianie wyłączone są kryptowaluty. Jeżeli podatnik przechowuje środki w postaci elektronicznych kryptowalut, platforma lub inny dostawca usług elektronicznych świadczący usługi zarządzania portfelem na rzecz takich klientów nie mają obowiązku zgłaszania organom podatkowym tego rodzaju kwot ani zysków. Z tego względu środki przechowywane w postaci takich instrumentów elektronicznych pozostają w dużej części nieopodatkowane”. (Europejski Trybunał Obrachunkowy (2021), Wymiana informacji podatkowych w UE – solidne podstawy, niedociągnięcia we wdrażaniu. s. 20).

Zdecentralizowany charakter kryptoaktywów utrudnia administracjom podatkowym państw członkowskich zapewnienie przestrzegania przepisów prawa podatkowego. Ze względu na cechy kryptoaktywów, administracjom podatkowym trudno jest śledzić i wykrywać zdarzenia powodujące powstanie obowiązku podatkowego, w szczególności gdy te zdarzenia mają charakter transgraniczny. Brak sprawozdawczości w zakresie dochodów uzyskanych przy wykorzystaniu kryptoaktywów prowadzi do niedoboru dochodów podatkowych państw członkowskich, a ponadto stawia w nadrzędnej pozycji podmioty inwestujące w kryptoaktywa względem podmiotów inwestujących w tradycyjne instrumenty finansowe. Odpowiedzią na wspomniane wyżej wyzwania jest na poziomie globalnym CARF, a na poziomie unijnym uwzględniający te ramy DAC8.

W ramach DAC8 rozszerzono zakres automatycznej wymiany informacji o informacje, które raportujący dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów będą zobowiązani zgłaszać w odniesieniu do transakcji dotyczących kryptoaktywów. Nadto w ramach DAC8 rozszerzono zakres obecnych przepisów dotyczących wymiany informacji istotnych z punktu widzenia podatków poprzez włączenie przepisów o wymianie interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym dotyczących istotnych materialnie (przekraczających wskazane progi) transakcji realizowanych przez osoby fizyczne, a także przyjęcie dochodów z nieruchomości jako kolejnej kategorii objętej wymianą na gruncie art. 15 ust. 1 uWIP. DAC8 ma również na celu poprawę jakości wymienianych informacji, poprzez rozszerzenie obowiązków dotyczących zgłaszania i przekazywania numeru identyfikacji podatkowej (Tax Identification Number – TIN), aby ułatwić organom podatkowym identyfikację odnośnych podatników i prawidłowe ustalenie wysokości powiązanych podatków.

DAC8, przy uwzględnieniu rozwiązań opracowanych na poziomie globalnym przez OECD (CARF oraz zmiany do CRS) – czego wymaga m.in. motyw 9 Preambuły DAC8, będzie transponowany do polskiego porządku prawnego poprzez niniejszy projekt.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 DAC8 implementacja ma nastąpić do dnia 31 grudnia 2025 r.

DAC9

8 października 2021 r. w ramach prac Inclusive Framework on BEPS (zwanego dalej: „OECD/IF on BEPS”)  przy OECD, wydano Oświadczenie w sprawie dwufilarowego rozwiązania pozwalającego sprostać wyzwaniom podatkowym wynikającym z cyfryzacji gospodarki  (zwane dalej: „Oświadczeniem”), będące elementem prac mających przeciwdziałać przenoszeniu przez przedsiębiorstwa międzynarodowe (multinational enterprises, MNEs) zysków do państw, w których nie podlegają one żadnemu lub podlegają bardzo niskiemu opodatkowaniu. Na bazie Oświadczenia, 14 grudnia 2021 r. zatwierdzony został dokument Wyzwania podatkowe wynikające z cyfryzacji gospodarki – modelowe globalne zasady przeciwdziałania erozji podstawy opodatkowania (filar drugi). Efekty powyższych prac zostały wdrożone w ramach Unii Europejskiej poprzez dyrektywę Rady (UE) 2022/2523 z dnia 15 grudnia 2022 r. w sprawie zapewnienia globalnego minimalnego poziomu opodatkowania międzynarodowych grup przedsiębiorstw oraz dużych grup krajowych w Unii (zwaną dalej: „dyrektywą GloBE”). Dyrektywa GloBE została zaimplementowana do polskiego porządku prawnego ustawą z dnia 6 listopada 2024 r. o opodatkowaniu wyrównawczym jednostek składowych grup międzynarodowych i krajowych (Dz. U. poz. 1685, zwaną dalej także: „ustawa GloBE”).

Dyrektywa GloBE ma na celu zapewnienie, aby zyski uzyskiwane przez duże grupy przedsiębiorstw międzynarodowych i duże grupy krajowe podlegały opodatkowaniu według minimalnej efektywnej stawki podatkowej. Grupy objęte zakresem przepisów są zobowiązane do obliczenia efektywnej stawki podatkowej w każdej z jurysdykcji, w której działają, a następnie porównania jej z uzgodnioną minimalną stawką podatkową wynoszącą 15%. Pozwala to na ustalenie, czy dana grupa międzynarodowa lub duża grupa krajowa powinny być zobowiązane do opodatkowania wyrównawczego. Co do zasady, właściwy podatek wyrównawczy pobierany jest w jurysdykcji jednostki dominującej najwyższego szczebla (UPE) danej grupy. Dyrektywa GloBE zakłada jednak także możliwość wprowadzenia przez jurysdykcje kwalifikowanego krajowego podatku wyrównawczego (QDTT), a w dokumentach OECD/IF on BEPS zwanego QDMTT, zapewniając sobie w ten sposób prawo do opodatkowania zysków uzyskanych w danej jurysdykcji (wówczas właściwy podatek wyrównawczy jest płacony w jurysdykcji, w której efektywne opodatkowanie było niższe niż na uzgodnionym międzynarodowo poziomie 15%, niekoniecznie w jurysdykcji, gdzie siedzibę ma UPE).

Art. 44 dyrektywy GloBE przewiduje obowiązki w zakresie składania deklaracji dotyczącej podatku wyrównawczego przez jednostki objęte jej zakresem. Deklaracja ma być wypełniana na podstawie ustandaryzowanego wzoru i zawierać określone dane. Dane te mają na celu umożliwienie administracjom podatkowym przeprowadzenie odpowiedniej oceny ryzyka i prawidłowego wyliczenia podatku wyrównawczego w rozumieniu dyrektywy GloBE.

Podstawowy scenariusz składania deklaracji dotyczącej podatku wyrównawczego, zawarty w art. 44 ust. 2 dyrektywy GloBE, zakłada, że każda jednostka składowa z siedzibą w jednym z państw członkowskich składa w swojej administracji podatkowej tę deklarację. Mechanizm ten, zwany raportowaniem lokalnym, oznacza konieczność złożenia przez każdą jednostkę składową rozbudowanej deklaracji, zawierającej także szczegółowe informacje dotyczące grupy międzynarodowej, do której należy. Art. 44 ust. 3 zezwala jednak na zmianę raportowania lokalnego na centralne w ten sposób, że deklaracja dotycząca podatku wyrównawczego, zwana w polskiej ustawie o opodatkowaniu wyrównawczym informacją o opodatkowaniu wyrównawczym, może zostać złożona za całą grupę międzynarodową przez jednostkę dominującą najwyższego szczebla lub wyznaczoną jednostkę raportującą. Warunkiem skorzystania z raportowania centralnego jest istnienie na dany rok sprawozdawczy umowy międzynarodowej między właściwymi organami jurysdykcji, w której ma siedzibę jednostka raportująca i jurysdykcji, w której siedzibę ma jednostka składowa (która to jednostka byłaby, przy braku raportowania centralnego, zobowiązana także złożyć wymaganą informację). Zmiana z raportowania lokalnego na raportowanie centralne pozwala na zwolnienie jednostek składowych z obowiązku składania za siebie osobnych deklaracji dotyczących podatku wyrównawczego na rzecz jednorazowego raportowania dokonywanego przez jednostkę dominującą najwyższego szczebla lub wyznaczoną jednostkę raportującą. Oczekuje się, że raportowanie centralne będzie powszechnie stosowaną przez grupy międzynarodowe praktyką w celu raportowania deklaracji dotyczącej podatku wyrównawczego.

DAC9 umożliwia centralne raportowanie przewidziane w art. 44 dyrektywy GloBE. DAC9 stanowi bowiem – wyłącznie w odniesieniu do państw członkowskich Unii Europejskiej – kwalifikowaną umowę między właściwymi organami, o której mowa w art. 44 dyrektywy GloBE. DAC9 określa także zasady dokonywania wymiany informacji pochodzących z deklaracji dotyczących podatku wyrównawczego oraz reguluje szereg kwestii związanych z tym obszarem wymiany. Istotną cechą ram prawnych dla wymiany informacji jest reguła rozpowszechniania (dissemination approach), tj. podejście, zgodnie z którym każde właściwe państwo ma otrzymywać tylko te informacje, których potrzebuje w ramach roli, którą odgrywają w niej jednostki składowe. Wymiana informacji z państwami spoza UE będzie możliwa po zawarciu z odpowiednich porozumień.

Ponadto DAC9 określa standardowy wzór deklaracji dotyczącej podatku wyrównawczego, który jest jednolity w ramach UE. Wzór deklaracji dotyczącej podatku wyrównawczego, który wprowadza DAC9, jest oparty na standardowym formularzu opracowanym przez OECD/IF on BEPS pod nazwą GloBE Information Return (GIR) .

Niezależnie od zagadnień związanych z opodatkowaniem wyrównawczym, DAC9 przewiduje także zmianę usuwającą rozbieżność pomiędzy art. 8 dyrektywy 2011/16/UE a jej załącznikiem dotyczącym raportowania o rachunkach finansowych.

Co do zasady, przepisy DAC9 powinny być przez państwa członkowskie transponowane do dnia 31 grudnia 2025 roku.

DAC7

Dodatkowo w projekcie ustawy znalazły się przepisy doprecyzowujące dotychczasową treść przepisów implementujących dyrektywę Rady (UE) 2021/514 z dnia 22 marca 2021 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (Dz. Urz. UE L 104 z 25.03.2021, str. 1, zwaną dalej: „DAC7”).

Implementacja opracowanych rozwiązań z zakresu automatycznej wymiany informacji, podobnie jak to miało już miejsce w przypadku wcześniejszych dyrektyw UE zmieniających dyrektywę 2011/16/UE, nastąpi przede wszystkim w ustawie z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (uWIP).

W ramach projektowanej ustawy zawarte będą przepisy:

1)          w zakresie implementacji DAC8 – dotyczące automatycznej wymiany informacji podatkowych o transakcjach dotyczących kryptoaktywów,

2)          w zakresie implementacji DAC8 i DAC9 – wprowadzające zmiany do automatycznej wymiany informacji podatkowych o rachunkach raportowanych,

3)          w zakresie implementacji DAC8 – poprawiające (wzmacniające) szereg innych przepisów z zakresu współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania,

4)          w zakresie implementacji DAC9 – dotyczące automatycznej wymiany informacji na potrzeby opodatkowania wyrównawczego,

5)          w zakresie implementacji DAC7 – doprecyzowujące dotychczasową treść przepisów implementujących tę dyrektywę.

Ad 1 Automatyczna wymiana informacji podatkowych o transakcjach dotyczących kryptoaktywów

Dla zapewnienia automatycznej wymiany informacji podatkowych konieczne jest w szczególności nałożenie na raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów obowiązku zgłaszania transakcji dotyczących kryptoaktywów realizowanych przez użytkowników kryptoaktywów spełniających określone kryteria, a także zbudowanie mechanizmu wymiany informacji o takich transakcjach. W tym celu planowane jest uregulowanie w uWIP obowiązków raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, procedur sprawozdawczych, procedur należytej staranności, zasad kontroli raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, obowiązków nakładanych na właściwe organy w zakresie realizacji wymiany (przekazywania) informacji i zasad rejestracji operatorów kryptoaktywów. Przy czym zakłada się, że proponowane rozwiązania będą zgodne z CARF.

Zobowiązani do zbierania informacji przy zachowaniu wymogów należytej staranności oraz do realizacji sprawozdawczości, tj. raportujący dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów, mają odpowiednie warunki do gromadzenia i weryfikowania niezbędnych informacji dotyczących swoich użytkowników. Rozwiązanie opierające model raportowania na dostawcach usług znajduje już zastosowanie na gruncie regulacji mających przeciwdziałać praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Obowiązki będą realizować dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów objęci rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1114 z dnia 31 maja 2023 r. w sprawie rynków kryptoaktywów (Dz. Urz. UE L 150 z 09.06.2023, z późn. zm.; zwane dalej” rozporządzeniem MiCA”), oraz operatorzy kryptoaktywów, którzy nie są regulowani ww. aktem. Zgłaszaniu będą podlegać kryptoaktywa, które mogą być wykorzystywane do celów płatności lub do celów inwestycyjnych. Sprawozdawczość oraz wymiana informacji będą realizowane w podziale na każde z kryptoaktywów, w odniesieniu, do którego użytkownik dokonał transakcji. Obowiązki sprawozdawcze będą polegały na przekazywaniu Szefowi KAS zbiorczej informacji na temat transakcji realizowanych przez użytkowników kryptoaktywów spełniających określone kryteria.

Ad 2 Zmiany dotyczące automatycznej wymiany informacji podatkowych o rachunkach raportowanych

Projekt przewiduje również zmiany służące implementacji przepisów unijnych dotyczących automatycznej wymiany informacji o rachunkach raportowanych oraz uwzględniające zmiany do CRS.

Ad 3 Poprawa szeregu innych przepisów dyrektywy 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, aby zapewnić wykorzystanie pełnego potencjału wymiany informacji i pomiar jej skuteczności.

Projekt przewiduje także zmiany mające na celu poprawę systemu wymiany informacji i rozszerzenie jej zakresu. W tym zakresie należy wymienić m.in.: (1) wymianę informacji o transgranicznych interpretacjach indywidualnych dotyczących osób fizycznych, gdzie wartość transakcji / zespołu transakcji przekracza równowartość 1,5 mln euro; (2) zmiany rozszerzające zakres wymiany informacji o niektórych kategoriach dochodu; (3) poprawę przepisów dotyczących zgłaszania i przekazywania numeru identyfikacji podatkowej (TIN); (4) wprowadzenie minimalnego okresu przechowywania informacji otrzymanych od innych państw w ramach wymiany informacji podatkowych.

Ad 4 Automatyczna wymiana informacji dotyczących opodatkowania wyrównawczego

Projekt dokonuje ponadto transpozycji DAC9 w części dotyczącej określenia wzoru informacji o opodatkowaniu wyrównawczym (na poziomie dyrektywy jest ona określana jako deklaracja dotycząca podatku wyrównawczego) oraz automatycznej wymiany informacji dotyczących opodatkowania wyrównawczego, określając m.in. zakres i terminy wymiany informacji, państwa, z którymi należy wymienić informacje, a także zasady współpracy z innymi państwami w omawianym obszarze wymiany informacji.

Dodawane przepisy z obszaru wymiany informacji dotyczących opodatkowania wyrównawczego mają bliski związek z przepisami ustawy GloBE. W konsekwencji definicje w dodawanym dziale IVA uWIP odwołują się w większości przypadków do definicji zwartych w ustawie GloBE, czego wyrazem są odesłania w słowniku przyjętym na potrzeby dodawanego działu IVA uWIP do art. 2 ustawy GLoBE.

W oparciu o zdefiniowane pojęcia, na mocy dodawanych przepisów określono zasady przekazywania przez Szefa KAS informacji zawartych w informacjach o opodatkowaniu wyrównawczym zgodnie z regułą rozpowszechniania (ang. dissemination approach). W ślad za DAC9, reguła rozpowszechniania znajdzie zastosowanie zarówno do grup międzynarodowych, jak też do tych grup krajowych, w przypadku których pojawia się element transgraniczny na gruncie opodatkowania wyrównawczego.

Biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia efektywnej wymiany informacji, DAC9, a w konsekwencji także przepisy działu IVA uWIP, określają także zasady postępowania w przypadku gdy:

– jurysdykcja biorąca udział w wymianie (Polska lub inna jurysdykcja) nie otrzymała informacji, które powinny były jej zostać przekazane w ramach automatycznej wymiany;

– w ocenie jurysdykcji biorącej udział w wymianie informacji (Polski lub innej jurysdykcji), dane przekazane jej przez inną jurysdykcję w ramach wymiany zawierają oczywiste błędy.

Ponadto, biorąc pod uwagę, że DAC9 określa wzór deklaracji dotyczącej podatku wyrównawczego (tj. deklaracji składanej zgodnie z dyrektywą GloBE), zaś w ustawie GLoBE, która wdraża dyrektywę GloBE, deklarację dotyczącą podatku wyrównawczego stanowi informacja o opodatkowaniu wyrównawczym, dokonano zmian w art. 133 ustawy GLoBE, który dotyczy składania informacji o opodatkowaniu wyrównawczym. Zmiany obejmują m.in. ustanowienie delegacji dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia, w którym zostanie określony szczegółowy zakres danych podawanych w informacji o opodatkowaniu wyrównawczym. Dodatkowo, w związku z faktem, że to ustawa GloBE zawiera przepisy, na mocy których do polskiego systemu podatkowego jest wdrażany wzór informacji o opodatkowaniu wyrównawczym (wzór ten został określony w DAC9), konieczna jest zmiana metryczki tej ustawy wskazująca, że ustawa GloBE wdraża, oprócz dyrektywy GloBE, także DAC9.

Ustawa wprowadza jednocześnie przepis przejściowy stanowiący, że pierwszym rokiem, za który Szef KAS przekazuje informacje dotyczące opodatkowania wyrównawczego, jest rok podatkowy (w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 37 ustawy GloBE) rozpoczynający się nie wcześniej niż w dniu 31 grudnia 2023 r. Jednocześnie przepis określa najwcześniejszy termin, w którym dopuszczalna jest automatyczna wymiana (po dniu 30 listopada 2026 r.). Wynika on wprost z przepisu DAC9.

W związku z faktem, że DAC9 stanowi podstawę prawną umożliwiającą centralne raportowanie na potrzeby opodatkowania wyrównawczego, oczekuje się, że wdrożenie projektowanych przepisów będzie sprzyjać zmniejszeniu obciążenia administracyjnego po stronie przedsiębiorstw. Ponadto wprowadzony przez DAC9, a w konsekwencji wdrażany w Polsce, wzór deklaracji dotyczącej podatku wyrównawczego, jest oparty na standardowym formularzu opracowanym przez OECD/IF on BEPS pod nazwą GloBE Information Return (GIR), co sprzyja ustandaryzowaniu raportowania na poziomie globalnym.

Ad 5 Zmiany doprecyzowujące dotychczasową treść przepisów implementujących DAC7

Zmiany wynikające z DAC8:

•            zmiany w art. 75a ust. 1 pkt 22a, 75c pkt 7, 75n

W związku z dodaniem w załączniku V do dyrektywy 2011/16/UE definicji usługi identyfikacyjnej, została ona wprowadzona także w dziale IIIA ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami. W konsekwencji, w art. 75c pkt7 oraz 75n zmieniono termin elektronicznej usługi identyfikacyjnej na zdefiniowany termin usługi identyfikacyjnej.

•            zmiany w art. 75l

W związku z uchyleniem w załączniku V w sekcji II część B pkt 3, zmodyfikowano art. 75l ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami poprzez usunięcie pkt. 1. Oznacza to, że w przypadku, gdy potwierdzenie tożsamości i rezydencji sprzedawcy jest dokonywane za pomocą usługi identyfikacyjnej, raportujący operator platformy nie będzie zwolniony z obowiązku gromadzenia informacji określonych w art. 75c pkt 3 lit. b-e oraz pkt 4 lit. b-f, tak jak to było dotychczas.

•            zmiany w art. 75zf

Dostosowanie art. 75zf do zmiany w sekcji IV części F pkt 5 załącznika V zmienia procedurę skreślenia raportującego operatora platformy z centralnego rejestru w przypadku unieważnienia indywidualnego numeru operatora platformy albo cofnięcia indywidualnego numeru operatora platformy. Po zmianie skreślenia będzie dokonywał Szef KAS, nie zaś Komisja Europejska po zwróceniu się do niej Szefa KAS.

Pozostałe zmiany:

•            zmiany w art. 75c pkt 3 i 4 uWIP

W celu dostosowania obowiązków sprawozdawczych raportujących operatorów platform do brzmienia DAC7 doprecyzowano, że nie jest wymagane przekazywanie TIN lub numeru w rejestrze gospodarczym sprzedawcy, jeżeli państwo członkowskie rezydencji sprzedawcy nie wydaje TIN ani numeru w rejestrze gospodarczym lub jeżeli nie wymaga gromadzenia TIN wydanego sprzedawcy. Aktualne brzmienie ustawy w sytuacji opisanej powyżej zwalniało z obowiązku gromadzenia, ale nie zwalniało z obowiązku przekazania ww. danych. Wprowadzona zmiana dostosowuje zakres obowiązków sprawozdawczych do tych wynikających z dyrektywy.

•            zmiany w art. 75u ust. 1 uWIP

Uporządkowany zostaje przepis dotyczący rejestracji raportujących operatorów platform spoza UE. Dotychczasowe brzmienie art. 75u ust.1 uWIP było poprawne, jednak budziło wątpliwości interpretacyjne, gdyż mogło błędnie sugerować, że rejestracja w Rzeczypospolitej Polskiej jest możliwa tylko w przypadku spełnienia warunków uznania za raportującego operatora platformy spoza UE jednocześnie w Rzeczypospolitej Polskiej i innym państwie członkowskim. Tymczasem, biorąc pod uwagę ustawowe definicje raportującego operatora platformy spoza UE oraz sprzedawcy podlegającego raportowaniu, nie jest możliwa sytuacja, w której operator platformy będzie spełniał warunki uznania za raportującego operatora platformy spoza UE wyłącznie w Rzeczypospolitej Polskiej. Spełniając taki warunek w Rzeczypospolitej Polskiej, spełnia go w każdym państwie członkowskim, a co za tym idzie może zarejestrować się również w każdym państwie członkowskim. Zmiana w art. 75u ust. 1 ma na celu lepsze odzwierciedlenie przepisu DAC7 oraz wyraźne wskazanie, że rejestracja jest możliwa w dowolnym państwie członkowskim.

•            zmiany w art. 75a ust. 1 pkt 16, art. 75zf ust. 3, 90b ust. 1 pkt 6 uWIP i art. 80cb § 1 pkt 3 KKS

Zmianą techniczną jest także zastąpienie w dziale IIIA uWIP oraz w KKS sformułowania „jednorazowa rejestracja” słowem „rejestracja”. Ma to na celu spójne podejście w ustawie do procedur dot. rejestracji określonych podmiotów (por. projektowany art. 88zf ust. 1 dot. rejestracji operatorów kryptoaktywów).