Dyrektywa (UE) 2024/1788 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 czerwca 2024 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu odnawialnego, gazu ziemnego i wodoru wymaga od Komisji określenia metodologii oceny oszczędności emisji gazów cieplarnianych z paliw niskoemisyjnych. Metodologia rozliczania paliw niskoemisyjnych powinna uwzględniać emisje w całym cyklu życia i emisje pośrednie wynikające z przekierowania sztywnych nakładów z produkcji paliw niskoemisyjnych, a także emisje metanu w górnym biegu rzeki i rzeczywiste wskaźniki wychwytywania dwutlenku węgla. Aby zapewnić wymaganą spójność, metodologia stosuje podobne podejścia, jak metodologia określona w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2023/1185 w celu oceny oszczędności emisji gazów cieplarnianych z paliw odnawialnych o pochodzeniu niebiologicznym i z paliw węglowych pochodzących z recyklingu.

Mając charakter techniczny, ten akt delegowany nie wymagał oceny skutków ani otwartych konsultacji publicznych. Zazwyczaj są one wymagane tylko w przypadku dużych inicjatyw.

Akt delegowany jest przyjmowany zgodnie z artykułem 9(5) Dyrektywy. Upoważnia on Komisję do przyjęcia aktu delegowanego określającego metodologię oceny oszczędności emisji gazów cieplarnianych z paliw niskoemisyjnych.

Paliwa niskoemisyjne mogą odgrywać rolę w transformacji energetycznej, zwłaszcza w perspektywie krótko- i średnioterminowej, ponieważ emitują mniej emisji niż istniejące paliwa i wspierają upowszechnianie paliw odnawialnych.

UE wprowadziła procedurę certyfikacji, aby zagwarantować, że w praktyce paliwa niskoemisyjne ograniczają emisje.

W akcie delegowanym określono metodykę określania ograniczenia emisji gazów cieplarnianych pochodzących z paliw niskoemisyjnych. Opiera się ona na ocenie cyklu życia całkowitych emisji gazów cieplarnianych z tych paliw.