W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 (Europejskie prawo o klimacie) określono cel redukcji emisji netto o co najmniej 55 % do 2030 r. w porównaniu z rokiem 1990. W związku z tym dyrektywa 2003/87/WE została zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/959 w celu zmiany unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) i wdrożenia ambitnych celów określonych w Europejskim prawie o klimacie oraz w programie „Gotowi na 55”.

Motyw 16 dyrektywy (UE) 2023/959 stanowi, że gazy cieplarniane, które nie są bezpośrednio uwalniane do atmosfery, należy uznać za emisje w ramach EU ETS, a uprawnienia z tytułu tych emisji należy umorzyć, chyba że są one składowane na składowisku zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/31/WE lub są trwale związane chemicznie z produktem, tak że nie przedostają się do atmosfery przy normalnym użytkowaniu ani przy jakiejkolwiek normalnej działalności mającej miejsce po zakończeniu cyklu życia produktu. Do dyrektywy 2003/87/WE wprowadzono zatem nowy art. 12 ust. 3b w celu zniesienia obowiązku umarzania uprawnień w odniesieniu do emisji gazów cieplarnianych, które są trwale wychwytywane i wykorzystywane w produkcie, w procesie znanym również jako wychwytywanie i utylizacja dwutlenku węgla (CCU), w przypadku gdy emisje „uznaje się za wychwycone i wykorzystane w taki sposób, aby były związane chemicznie z produktem, tak że nie przedostają się do atmosfery przy normalnym użytkowaniu, wliczając w to wszelkie normalne czynności mające miejsce po końcu przydatności produktu do użycia”. W artykule tym uprawniono Komisję Europejską do przyjmowania aktów ustanawiających wymogi dotyczące uznania, że takie emisje gazów cieplarnianych z instalacji objętej ETS stały się trwale chemicznie związane w produkcie, a zatem operator ETS jest zwolniony z obowiązku umorzenia uprawnień. Jak sama nazwa „wychwytywanie i utylizacja dwutlenku węgla” sugeruje, technologie te są bardziej przydatne przy wychwytywaniu emisji CO2, niż emisji innych gazów cieplarnianych, takich jak CH4 czy N2O. W związku z tym wymogi w niniejszym akcie sformułowano w odniesieniu do emisji CO2 lub powstałego w ten sposób węgla, a nie ogólnie do gazów cieplarnianych.

Dyrektywa w sprawie unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (ETS) została zmieniona z uwzględnieniem celu UE określonego w Europejskim prawie o klimacie. Cel ten to zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. o 55 proc. w porównaniu z poziomem z 1990 r.

Inicjatywa ta, oparta na zmienionej dyrektywie EU ETS, określi warunki, na jakich te emisje gazów cieplarnianych można uznać za trwale związane chemicznie z produktem tak, że nie przedostają się one do atmosfery przy normalnym użytkowaniu ani jakiejkolwiek normalnej działalności związanej z wycofywaniem z eksploatacji.